معنی شهر نو - جستجوی لغت در جدول جو

شهر نو

لغت نامه دهخدا

شهبانو

(دخترانه)

شاه بانو ملکه، همسر شاه

فرهنگ نامهای ایرانی

شهرنوش

(دخترانه و پسرانه)

شیرینی شهر، مرکب از شهر+ نوش (عسل) یا نوش از مصدر نوشیدن (نیوشیدن)

فرهنگ نامهای ایرانی

شهربانو

(دخترانه)

شه بانو (همسر شاه)، ملکه، بانوی شهر، نام یکی از دختران یزدگرد پادشاه ساسانی و همسر امام حسین (ع) و مادر امام سجاد (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

شهبانو

بانوی شاه، ملکه

فرهنگ فارسی عمید

شهربند

بارو و حصار شهر، دیوار دور شهر، زندان، زندانی، کسی که در محاصره باشد، برای مثال حصار فلک برکشیدی بلند / در او کردی اندیشه را شهربند (نظامی۵ - ۷۴۴)، درون دلت شهربند است راز / نگر تا نبیند در شهر باز (سعدی۱ - ۱۵۴)

فرهنگ فارسی عمید

شهربانو

بانوی شهر، بانوی بزرگ، ملکه

فرهنگ فارسی عمید

شهرک نو

(شَ رَ کِ نَ / نُو)

نام دره ای است که آب جرجان از جبال اسند مازندران برخاسته و از راه این دره به جرجان رسیده و ببحر خزر میریزد. (از نزهه القلوب ص 214)

لغت نامه دهخدا

شهرک نو

(شَ رَ کِ نَ / نُو)

عوفی نویسد کبودجامه قبیله ای بودند ساکن بین استرآباد و خوارزم و شهری داشتند بنام ’شهر نو’ یا ’شهرک نو’ که خرابه های آن هنوز در سرزمین گوکلان دیده میشود. امیر تیمور در سال 793 هجری قمری از گرگان به سملقان از راه شهر نو و حور حاباد تاخت. (از ترجمه سفرنامۀ مازندران رابینو ص 217، 218)

لغت نامه دهخدا

شهرنو

(شَ نَ / نُو)

نو به شهر درآمده. تازه به شهر آمده. غریب. (مهذب الاسماء). نودرشهر. شهرغریب

لغت نامه دهخدا

شهر بند

باروری شهر حصار شهر دیوار دور شهر، زندان، زندانی محبوس، کسی که در محاصره افتاده باشد

فرهنگ لغت هوشیار

شهبانو

شهربانو ملکه. توضیح طبق فرمان محمد رضا شاه پهلوی (1340 ه. ش) ملکه ایران بلقب فوق خوانده شد

فرهنگ لغت هوشیار

شهر روا